Waar kunnen de kinderen terecht tijdens de herfstvakantie? NRC geeft tips voor de beste jeugdtheatervoorstellingen

Het ontrafelen van geheimen

Sara de Monchy / STIP – Sara’s mysteries (6+)

Ieder kind loopt rond met vragen over mysterieuze gebeurtenissen. Waarom is mijn beste vriend net verhuisd? Wie is de eigenaar van die verlaten schuur? Wat zit er onder het luik in de hoek van de school? Theatermaker Sara de Monchy maakte de afgelopen jaren de razend populaire podcastserie Sara’s mysterieswaarin ze samen met de jonge vragenstellers deze en andere raadsels probeerde op te lossen. In de theaterversie gaat zij samen met Sammy (11) op zoek naar het Marokkaanse geboortedorp van zijn moeder: ze zegt dat ze daarheen is gevlucht omdat het er spookt.

De Monchy en haar medemakers slagen er goed in de audiobeleving van de podcast te vertalen naar het visuele medium theater, juist door het maakproces zichtbaar te maken. Geluidsontwerper Brandon Grötzinger en muzikant Haytham Safia werken hard om alle omgevingsgeluiden live te creëren, van het gekwetter van vogels tot het voorbijrazen van trams en auto’s, of zelfs de krakende deuren van het spookdorp zelf. Sammy zelf is continu aanwezig via geluidsopnames op de ouderwetse bandrecorder die De Monchy bij zich draagt, en live animaties maken de sfeer compleet.

De Monchy gaat ook mooi in op de botsing tussen geloof en empirische wetenschap, wanneer ze de onwil van Sammy’s moeder tegenkomt om voet aan de grond te zetten in de spookstad. Hoe kun je een mysterie ontrafelen als je er vanaf moet blijven? Uiteindelijk worden we ook geconfronteerd met de grenzen van de zekerheid – een interessante wending voor een true crime-podcast voor kinderen.

De olifant kent de regels niet

De afdeling Theatermakers – Er staat een olifant bij de bushalte (6+)

Zelden zie je een voorstelling waarbij de titel deze zo goed beschrijft Er staat een olifant bij de bushalte van Het Filiaal theatermakers. In de debuutvoorstelling van acteur en theatermaker Barend van Daal gebeurt er niet veel meer dan de titel doet vermoeden: we brengen wat tijd door met een olifant die ogenschijnlijk op de bus staat te wachten – maar nooit instapt.

Het leuke van de voorstelling schuilt in het contrast tussen de onverstoorbare traagheid van de olifant en de drang tot regulering van het openbaar vervoerbedrijf. Als de olifant op de bank gaat zitten, gaat er een alarm af omdat hij te zwaar is; als hij niet in de vertrekkende bus stapt, vraagt ​​de voice-over op nogal opdringerige wijze of hij hem ergens mee kan helpen; en het geautomatiseerde afvalbaksysteem loopt in de war als de olifant een blikje in de verkeerde container gooit.

Er staat een olifant bij de bushalte is een subtiele aanklacht tegen de surveillancemaatschappij die iedereen te allen tijde in het gareel wil houden. Van Daal weet, geholpen door het prachtige olifantenmasker van Eva Arends, de langzame wanhoop van het dier op ontroerende wijze in beeld te brengen.

Videogames en heldenmythen

De MOER – Oma eindbaas (6+).

Orpheus heeft zijn kamer al 48 uur niet verlaten. Sinds de dood van zijn geliefde grootmoeder Izzy wijdt hij zich fulltime aan het spel dat ze vaak samen speelden: De onderwereld van Hadeseen hervertelling van de mythe waarnaar Orpheus is vernoemd. Hij raakt zo diep in zijn game-razernij dat hij feitelijk naar de oevers van de Styx wordt getransporteerd en de kans krijgt om zijn grootmoeder uit het rijk van de doden te halen.

De makers van Oma eindbaas van Het NUT hebben goed begrepen dat videogames en heldenmythen hand in hand gaan, en spelen volop met de overeenkomsten. Orpheus moet raadsels oplossen en monsters verslaan om zijn doel te bereiken, en de spelers gebruiken altijd dezelfde opblaasbare materialen om verschillende objecten te maken, zoals een harnas, een boot of een zwaard, net zoals games alles uit dezelfde bouwstenen (pixels en polygonen) bouwen. ).

Het verhaal komt tot een spannend einde als blijkt dat oma helemaal niet gered wil worden, want ondanks de leuke middagen met ‘Oorfje’ is ze klaar met het leven. Dus gedemonteerd Oma eindbaas de machtsfantasie die veel videogames bieden, en laat zien dat acceptatie van verlies nog steeds de grootste uitdaging is.

Om te delen





E-mail de redacteur