Wat te doen als u wakker wordt met een banksy aan uw muur

Sam lag op een ochtend in bed toen haar huurder in een huis dat ze in Margate bezat, haar een foto stuurde van een stuk graffiti dat buiten op de muur was verschenen.

Verbazingwekkend genoeg leek het op een banksy. Het zou misschien wel de meest interessante nieuwe kunstwerken van de graffiti -kunstenaar van de afgelopen jaren zijn, Valentijnsdagmascara (hierboven afgebeeld), die werd onthuld in Margate op Valentijnsdag, 2023.

Bamboozled, Sam Googled: Wat doe je als je wakker wordt met een banksy aan je muur?

“Wat zei Google daarover?” Vroeg ik haar.

“Niets! En ik had zoiets van, ik moet contact opnemen met de raad, ik moet een kunstgalerij vinden die me kan adviseren.”

Sam belde Julian Usher bij Red Eight Gallery. Het team van Julian, zich ervan bewust dat nieuwe Banksy’s onder onmiddellijke bedreiging staan ​​van straatreinigers, het weer, rivaliserende graffiti -artiesten en andere kunsthandelaren, beloofde dat hij binnen het uur in Margate zou zijn: “We wisten dat we het stuk bedekt moesten krijgen”, zegt Julian.

En er was nog een reden waarom Julian Double-Quick naar Margate kwam: als Banksy je muur kiest voor een van zijn tekeningen, zou je serieus in het geld kunnen zijn.

Voor het tweede seizoen van mijn BBC Radio 4 podcast The Banksy StoryDat wordt gebeld wanneer Banksy naar de stad komt, ik volgde het zeer verschillende lot van twee sets huiseigenaren die op een dag wakker worden om een ​​banksy op hun muur te vinden. Het seizoen laat zien hoe belangrijk zijn graffiti wordt voor een lokale gemeenschap – en waarom mensen het zo heftig oneens zijn over wat er zou moeten gebeuren nadat het is ontdekt.

Sam werd de bewaarder van Valentijnsdag mascara, die spreekt tot het thema huiselijk geweld, waarvan incidenten meestal elke Valentijnsdag piekeren. Het is een ingewikkeld stuk werk. Een peppy huisvrouw uit de jaren 50 met een zwart oog heeft haar partner geslagen. Een echte pan met vlekken van rood staat aan haar voeten en zijn geschilderde benen zijn op de hoogte van de echte koelkast die Banksy door de muur heeft achtergelaten. Een gebroken plastic stoel getuigt van het gevecht dat ze hebben gehad.

Later op de dag dat het verscheen, kwamen afvalverzamelaars aan om de koelkast-vriezer weg te spiritueels. Dit heeft een vrije voor alles neergeslagen, waarbij het publiek zichzelf hielp bij de overblijfselen. Het was chaos.

Een mediaschrum, een verkeerde voetenraad, miljoenen wereldwijde toeschouwers. Precies, men vermoedt, wat Banksy wilde.

En deze keer liet hij alleen om lacht olieverfschilder Peter Brown achter om de scènes te vangen die hij zou missen. Ik sprak met Pete “The Street” Brown voor mijn serie. “De hele reden dat ik in dienst was, was omdat Banksy zich afvroeg wat de kunst was,” legde Pete uit. “Gaat het om de graffiti? Of gaat het daarna over de reactie, en wat gebeurt er ermee?”

Zoals geluk zou hebben, werd Pete op video vastgelegd, net toen het team van Banksy de laatste hand legde aan Valentijnsdag Mascara – een video die het Banksy -verhaal erin slaagde te verkrijgen. Daarin kunnen we zien dat een van het team van Banksy een lokaal kind met hun drone heeft laten spelen.

“Ze zijn bezig met het plaatsen van een groot stuk op een muur en toch nemen ze de tijd om een ​​kind te leren hoe hij een drone moet vliegen”, zegt Steph Warren, die vroeger met Banksy werkte en in mijn eerste serie verscheen – over de opkomst en opkomst van de kunstenaar. “Heel lief!”

Naast Sam volgde ik het verhaal van Gert en Gary. Ze wilden, net als Sam, niet dat ik hun achternaam gebruikte. Een 30ft hoge zeemeeuw verscheen op een ochtend op de muur van hun buy-to-let in Lowestoft in Suffolk. De vogel moest enorm zijn voor Banksy’s ambitieuze visuele gag om te werken. De kunstenaar had grote gele isolatiestrips in een overslaan die er nu uitzag als een fastfoodcontainer die de zeemeeuw duikbombardeerde om chips te stelen.

Banksy had zijn muur goed gekozen. Bezoekers die met de trein aankwamen, werden getrakteerd op deze geestige meditatie op de plaag van de Britse badplaatsen, gelijke delen waarschuwing en viering. De laagste zeemeeuw maakte deel uit van Banksy’s Great British Staycation, zijn post-bekende lockdown-campagne om ons allemaal op te vrolijken bij het vooruitzicht van een zomervakantie die in het VK doorbracht.

Maar Gert werd helemaal niet toegejuicht. “Het is geen zeemeeuw, het is een albatros!” Ze grapte toen ik haar ging interviewen.

“Hoe wist je dat het een banksy was?” Vroeg ik.

“Er was steiger aan de zijkant van het huis gebouwd. Ik probeerde erachter te komen of het een bepaald steigerbedrijf was, maar er was geen telefoonnummer,” antwoordde Gert. “Op maandagochtend heeft het verhuurbureau me laten weten dat ik mogelijk een banksy zou kunnen hebben. Tegen die tijd was de steiger weggegaan en verscheen deze zeemeeuw.”

Dit past bij wat we weten van Banksy’s Modus Operandi. Hij beweert dat hij zich in het zicht verbergt, is de beste manier om onzichtbaar te blijven. “Als je wordt gevraagd over je legitimiteit,” schreef hij in zijn boek Wall & Piece, “klagen gewoon over het uurtarief.”

Het is een goede gag. Maar hoe leuk is het voor de mensen aan de andere kant van zijn spray kan?

Ik ontdekte dat een huiseigenaar met goede haastige vaardigheden hun banksaldo zou kunnen zien groeien, maar het is geen eenvoudig proces.

Zoals Gert uitlegt, geërgerd: “Lowestoft -mensen merkten op dat het bij Lowestoft is … maar niemand is opdagen om te zeggen: ‘We helpen je het te beschermen’. Het is niet bij de persoon die het filmt, of de persoon die foto’s maakt met hun kinderen. Het probleem is van mij!”

Gert moest strijden met mensen die hun kinderen in de skip zetten voor fotomogelijkheden, de raad die haar probeerde in te rekenen voor Perspex -schermen en de dreiging van een behoudorde die haar £ 40.000 per jaar zou kunnen hebben gekost.

En de twee verhalen die ik heb gevolgd, hebben uiteindelijk een geheel verschillende resultaten gehad.

Beide kunstwerken zijn van de huizen gehaald waarop ze zijn geverfd – een complexe, dure operatie die gespecialiseerde apparatuur gebruikt – zodat ze kunnen worden verkocht. Maar terwijl de Banksy in Margate nu op het punt staat om voor meer dan £ 1 miljoen te verkopen, met een omvangrijke brok om naar een liefdadigheidsinstelling voor huiselijk geweld te gaan, en met het stuk dat voor de nabije toekomst in de stad blijft, kost de Banksy Up the Coast in Lowestoft Songhes in een klimaatgestuurd warehouse, de eigenaar £ 3.000 per maand.

Het heeft Gert en haar partner Gary tot nu toe ongeveer £ 450.000 gekost om het stuk te behouden en hoewel er kopers rondsnuffelen, heeft niemand het nog gekocht. Over de situatie gesproken, vertelde Gary me: “Ik ben zo boos op wat er aan de hand is.”

Niet iedereen keurt het goed met mensen die de straatkunst van Banksy proberen te verkopen.

Steph Warren-die speelde in de eerste serie van het Banksy Story als de enige persoon die ooit voor Banksy werkt zonder zijn niet-openbaarmakingsovereenkomst te ondertekenen-suggereert dat bezorgde huiseigenaren gewoon “moeten druk worden met vijf liter witte emulsie en het uitspreken”.

Eigenaar van Street-Art Gallery Stelladore in St. Leonards, Warren is een purist, die vindt dat kunst gemaakt voor de straat daar moet blijven, ongeacht de waarde. “Met Banksy, waar hij de kunst plaatst, is fundamenteel”, zegt ze. “Verwijder het werk van de precieze plaats op straat die hij het heeft gezet, en het werk verliest onmiddellijk zijn kracht. Context is alles.”

Maar Banksy heeft graffiti tot een nieuwe kunstvorm verheven, nu in geld gemonetiseerd – straatkunst. De ondertekende prints van Banksy kunnen verkopen voor sixcums. Graffiti, of straatkunst, is niet alleen volwassen geworden, het is nu een activaklasse. Hoe kan elke huiseigenaar zich goed voelen om een ​​banksy weg te schrobben zonder zich te voelen alsof hij een Ming -vaas heeft ingeslagen?

Eén ding weet ik zeker: als je wakker wordt met een banksy aan je muur, moet je een reeks slimme beslissingen nemen om er ongeschonden uit te komen. Zoals Sam zegt, zal na twee jaar omgaan met het Banksy Circus “teruggaan naar het normale leven dat nu vreselijk saai wordt”.