Yelena was in Canada zonder haar familie toen ze een psychose kreeg: “It Was Hell”

‘Ik wilde er lange tijd naar toe Artist Residency In Canada. Hier komen kunstenaars van over de hele wereld samen op een nudistencamping om te werken, om kunst te maken, workshops te volgen en samen tot mooie dingen te komen. Veel plezier en leer nieuwe dingen, dat was mijn aanpak.

Gedurende tien dagen vol creativiteit in het prachtige Canadese natuur; Het leek me geweldig en ik keek echt uit naar deze ervaring. Ik heb weinig inkomsten, dus heb ik een lening van 1500 euro uitgesloten voor een fonds voor kunstenaars. Vol opwinding en enthousiasme ben ik aan boord van het vliegtuig naar Toronto. Helemaal onwetend dat ik een psychose heeft geactiveerd. “

“De vlucht naar Canada duurde meer dan acht uur. Het was de eerste keer dat ik zo ver begon te vliegen, en toen ook alleen. Ik vond het best opwindend. Helaas was de reis erg stressvol. Ik was zo dicht bij het toilet Stank en dus liepen mensen altijd langs me heen.

Het was een nachtvlucht, maar ik ben opgegroeid en ik kon niet slapen. Moe, ik stapte uit het vliegtuig in Toronto. Zelfs toen merkte ik dat ik me raar voelde. Alsof ik in een waterkom zat en niet helemaal ‘daar’ was. Ik herkende deze signalen onmiddellijk. In 2014 belandde ik een acute psychose. Ik werd op dat moment in totaal twaalf weken toegelaten. Twee jaar later ontving ik een nieuwe psychose toen ik klaar was met mijn medicatie. En nu, in Canada, voelde ik me niet weer goed. ”

Klikken

“Het tijdsverschil van zes uur ingesneden, ik was van het menu. Ik kon er lang niet aan denken, omdat ik werd opgepikt door een kennis van de organisator van de residentie. We reden naar de camping, wie was erg afgelegen.

“Ik herinner me dat ik die eerste nacht op de camping niet meer kon slapen. Ik hoorde geluiden die ik niet kon plaatsen. Mijn psychoses worden gekenmerkt door paranoia, dus ik werd erg achterdochtig en vulde mijn gedachten met dingen waar ik bang voor ben.

Dus ik dacht dat de andere gasten een samenzwering tegen mij hadden bedacht en dat het een satanische cultus zou kunnen zijn. Het was een felle nacht vol angsten. “

Verstijfd in angst

“De volgende dag nam ik deel aan een workshop, maar ik kon het normaal niet doen terwijl ik stijf was van angst. Het was een hel voor mij op die camping, vooral de nachten. Dit maakte me erger en erger.

Na drie dagen bracht de curator van het evenement van de kunstenaar me naar haar huis in Toronto om te ontspannen. Haar flat was minimalistisch versierd, dus een leuke plek om te stimuleren. Ik heb veel geslapen en mijn medicatie opgevoed. Langzaam ging het beter en kwam ik uit de psychose, maar ik bleef rusteloos en bang. “

“Ik wilde terug naar huis, naar mijn man met wie ik me altijd veilig voel. Hij was vreselijk bezorgd en voelde me machteloos omdat ik zo ver weg was in deze kwetsbare staat. Het was een gedoe om mijn ticket te boeken, alleen de muziek die was dat was Speelde terwijl ik aan de telefoon was, gaf me veel stress terwijl ik ziek was.

Hogere dosering van antipsychotica

“Eenmaal thuis heb ik veel geslapen, toen heb ik de draad opnieuw opgepikt. Sindsdien heb ik de hogere dosering antipsychotica vastgehouden, waardoor ik beter werd.

Ik probeer nog steeds stress en drukte te vermijden, omdat ik geen nieuwe psychose wil activeren. Paranoïde zijn voelt echt angstig en onaangenaam, ik wil dat niet meer. “

“Ik heb de lening later afbetaald, maar het voelde zuur om zoveel geld te lenen voor een week in Canada, waarin ik me intens slecht voelde. In plaats van mooie ervaringen op te doen en veel te leren, was het een vervelende en angstige tijd.

Ik wist niet dat een jetlag een psychose zou kunnen uitlokken als je er gevoelig voor bent, anders zou ik nooit in dat vliegtuig zijn gestapt. Ik zou dat nooit meer doen, vanaf nu houd ik dat echt in aanmerking.

Een tijdje geleden werd ik uitgenodigd voor een kunstfestival in Togo, maar ik bedankte dat. Ik heb ook een uitnodiging in Zuid -Afrika afgewezen. Het risico is helaas te groot. Ik was teleurgesteld, omdat ik beperkt ben in mijn keuzevrijheid. “

“Toch krijg ik er ook positieve dingen uit, zo durf ik steeds meer te staan ​​voor wat ik wil en nodig heb. Vorig jaar ging ik naar de week van een kunstenaar in Venetië. Ik nam mijn man en kind bewust mee, omdat ik hebben dat nodig om zich goed te voelen.

Ik nam genoeg vrede en nam niet deel aan alle activiteiten. Dat veroorzaakte soms kromme gezichten met de andere deelnemers, maar ik moet mijn grenzen bewaken en ervoor zorgen dat dit nooit meer zal gebeuren. Ik heb geen garantie dat ik geen psychose meer zal krijgen, maar ik wil het tenminste nooit zo ver van huis en alleen ervaren. “

Nooit meer?

Wil je ook je verhaal vertellen en vertellen wat je nooit meer wilt ervaren, doen of weggaan ‘? We zijn nieuwsgierig naar je verhaal. Mail ons weekendmagazine@rtl.nl