Wat zit er in een pak?
Volgens de curatoren die bezig zijn met het voorbereiden van de nieuwste MET Gala-tentoonstelling, veel meer dan maatwerk: geschiedenis, cultuur, identiteit, kracht en vooral zelfexpressie.
“Superfine: Tailoring Black Style”, de voorjaarsshow van dit jaar in het Metropolitan Museum of Art’s Costume Institute, zal zoals gewoonlijk worden gelanceerd door het met sterren gepakte Met Gala enkele nachten eerder, op 5 mei. Het is de eerste ontmoeting die zich uitsluitend op zwarte ontwerpers en de eerste in meer dan 20 jaar heeft om een herenhema te hebben.
Zoals altijd inspireert de tentoonstelling de Gala Dress Code, en dit jaar – “Tailed For You” – maakt duidelijk dat gasten worden uitgenodigd om zo creatief mogelijk te zijn in het kader van klassieke maatwerk.
Met andere woorden, verwacht veel geweldige pakken.
“Alles van Savile Row tot een baanpak”, grapte gastcurator Monica L. Miller, een Barnard College Professor of Africana Studies, gezien de veelzijdigheid van een rechtszaak. Ze zat onlangs in een vergaderruimte bij de MET met foto’s en notities gepleisterd op de muren. Ze was bezig met het schrijven van beschrijvende labels voor de meer dan 200 items in de show – een uitputtende (en vermoeiende) taak.
Het pak, zei Miller, “vertegenwoordigt zoveel dingen.” En aanpassing, voegde ze eraan toe, is een zeer intiem proces.
“Het gaat niet alleen om het krijgen van een pak dat fysiek bij je past,” zei Miller, “maar wat wil je die nacht uitdrukken?
Het was Miller’s boek uit 2009, “Slaves to Fashion: Black Dandyism and the Styling of Black Diasporic Identity”, dat de show inspireerde en Andrew Bolton leidde, curator van alle Blockbuster Costume Institute -shows, om haar in te brengen als gastcurator. De show gebruikt dandyisme als een lens om de vorming van zwarte stijl door de jaren heen te verkennen.
“Dandyisme ging over het verleggen van grenzen,” zei Miller.
Achter haar was een deel van de muur gewijd aan elk van de 12 thema’s die de tentoonstelling verdelen: eigendom, aanwezigheid, onderscheid, vermomming, vrijheid, kampioen, respectabiliteit, jook, erfgoed, schoonheid, cool en kosmopolitisme.
De vroege secties beginnen met de 18e eeuw en richten zich meer op historische artefacten, waarbij latere secties naar de 20e eeuw en daarna kijken. Bovendien begint elke sectie met historische kledingstukken, accessoires of foto’s en eindigt u met de hedendaagse mode.
Het krijgen van de eerste blik op dit alles, op de traditionele eerste maandag in mei, zal een krachtige menigte zijn uit de werelden van entertainment, mode, sport en verder. Gala co-voorzitters zijn dit jaar muzikant-ontwerper Pharrell Williams, Formule 1-ster Lewis Hamilton, acteur Colman Domingo en rapper A $ AP Rocky; NBA -superster LeBron James is ere -voorzitter.
Als dat niet genoeg sterrenmacht was, is er dit jaar een extra gastcommissie met atleten zoals Simone Biles en Jonathan Owens, Hollywood -figuren zoals Spike Lee en Ayo Edebiri, muzikanten zoals Janelle Monáe en André 3000, auteur Chimamanda Ngozi Adichie en andere artists, toneelstukken en mode -figuren.
Zij en andere gasten zullen vrij zijn om de tentoonstelling te bezoeken voordat het weelderige diner begint. Dit jaar zullen prachtig op maat gemaakte beroemdheden andere voorbeelden onderzoeken van prachtige maatwerk – evenals historische artefacten zoals een paardenjockeyuniform gedragen tussen 1830 en 1840.
In een installatieruimte eind vorige maand werkte een museummedewerker nauwgezet aan het herstellen van die jockeybroek, een pin -kussen klaar. Dichtbij haar hingen twee items al aan mannequins. Een daarvan was een klassiek Jeffrey Banks-pak uit 1987, een jas met dubbele rijstjes en broek gecombineerd met een dapper plaid wollen jas, het ensemble afgewerkt met een lichtroze stropdas.
“Zie hoe de jas en het pak elkaar afspelen,” merkte Miller op.
Daarnaast was een heel ander soort pak-een spijkerjasje en broek overal verfraaid met kralen-door een veel minder algemeen bekende ontwerper: Jacques Agble, wiens label in Brooklyn in het Brooklyn-gebaseerde label is gericht op het promoten van zwarte, queer en immigrantenverhalen, evenals zijn eigen Togolese erfgoed.
De show maakt een punt, zei Miller, van het benadrukken van ontwerpers die bekend zijn en anderen die dat niet zijn, waaronder sommige uit het verleden die anoniem zijn. Het zal niet alleen over de geschiedenis, maar ook klasse, die kleding vertoont die door mensen in alle economische categorieën worden gedragen.
Omdat er niet veel bestaande kledingstukken zijn gedragen of gemaakt door zwarte Amerikanen vóór het laatste deel van de 19e eeuw, zei Miller, vult het vroege deel van de show het verhaal in met objecten zoals schilderijen, prints, enkele decoratieve kunst, film en fotografie.
Onder de nieuwe items: het gedeelte ‘respectabiliteit’ omvat de bonnen van de burgerrechtenactivist Web du Bois voor wasserette en maatwerk. “Hij zou naar Parijs en Londen gaan, hij zou kleermakers bezoeken en daar pakken hebben gemaakt,” zei ze.
En het gedeelte “Jook” bevat een filmclip van de gebroeders Nicholas Tap-Dancing-die in 1943’s “Stormy Weather” een van de meest verbazingwekkende dansnummers produceerde die ooit op film verscheen.
“We wilden mensen laten zien in de kleding,” legde Miller uit. “Een mode -tentoonstelling is frustrerend omdat je geen mensen in de kleding ziet.”
Miller vroeg zich hardop af of er een stretchmateriaal in de smoking van het paar zou kunnen zijn (ze voeren meerdere splitsingen uit een trap af). Ze merkte ook op dat de smoking, net als het pak in het algemeen, een kledingstuk is dat over sociale categorieën snijdt. “Als je op een formeel evenement bent, zijn de mensen die serveren ook in smoking, en soms is het entertainment ook in smoking,” zei ze.
“Het is een gesprek over klasse en geslacht.”
De tentoonstelling wordt geopend voor het publiek op 10 mei en loopt tot en met 26 oktober.
