Zal Colombia Pablo Escobar Memorabilia verbieden?

Een voorgestelde wet in het congres van Colombia wil de verkoop van merchandise verbieden die de voormalige drug Lord Pablo Escobar viert. Maar meningen zijn erover verdeeld.

Op maandag 27 november 1989 was Gonzalo Rojas op school in de Colombiaanse hoofdstad Bogota toen een leraar hem uit de klas trok om verwoestend nieuws te leveren.

Zijn vader, ook wel Gonzalo genoemd, was die ochtend in een vliegtuigongeluk gestorven.

“Ik herinner me dat ik wegging en mijn moeder en oma zag wachten op me, huilend”, zegt de heer Rojas, die toen nog maar 10 jaar oud was. “Het was een heel, heel trieste dag.”

Minuten na het opstijgen doodde een explosie aan boord van Avianca Flight 203 de 107 passagiers en bemanning, evenals drie mensen op de grond die werden getroffen door vallend puin.

De ontploffing was geen ongeluk. Het was een opzettelijke bomaanval door Pablo Escobar en zijn Medellín -kartel.

Terwijl een tijdperk dat wordt gedefinieerd door drugsoorlogen, bombardementen, ontvoeringen en een snelheid van de hemelhoog moord grotendeels zijn verbannen naar het verleden van Colombia, dat wel de erfenis van Escobar niet.

De beruchte crimineel, die in 1993 door veiligheidstroepen werd gedood, heeft over de hele wereld een bijna cult-achtige status bereikt, vereeuwigd in boeken, muziek en tv-producties zoals de Netflix-serie Narcos.

In Colombia zelf zijn zijn naam en gezicht versierd met mokken, sleutelhangers en t-shirts in toeristenwinkels die voornamelijk zijn voor nieuwsgierige bezoekers.

Maar een voorgestelde wet in het congres van Colombia probeert dit te veranderen.

Het wetsvoorstel wil Escobar -goederen verbieden – en die van andere veroordeelde criminelen – om een ​​einde te maken aan de verheerlijking van een drugsbaas die centraal stond in de wereldwijde cocaïnehandel en op grote schaal verantwoordelijk werd gehouden voor minstens 4.000 moorden.

“Moeilijke kwesties die deel uitmaken van de geschiedenis en het geheugen van ons land kunnen niet eenvoudig worden herinnerd door een T-shirt, of een sticker die op een straathoek wordt verkocht”, zegt Juan Sebastián Gómez, congreslid en co-auteur van de rekening.

De voorgestelde wet zou de verkoop verbieden, evenals het gebruik en het uitvoeren van kleding en items die criminelen promoten, waaronder Escobar. Het zou boetes betekenen voor degenen die de regels hebben overtreden en een tijdelijke opschorting van bedrijven.

Veel leveranciers die de goederen verkopen, beweren dat een wet die deze merchandise verbiedt, hun middelen van bestaan ​​zouden schaden.

“Dit is verschrikkelijk. We hebben het recht om te werken, en deze Pablo-T-shirts verkopen vooral altijd goed”, zegt Joana Montoya, die een kraam bezit vol met Escobar-merchandise in Comuna 13, een populaire toeristische zone van Medellín.

Medellín, de geboortestad van Escobar, stond in de late jaren 80 en vroege jaren 90 bekend als “de gevaarlijkste stad ter wereld” vanwege geweld geassocieerd met drugsoorlogen en het gewapende conflict van Colombia.

Vandaag is het nieuw leven ingeblazen in een hub van innovatie en toerisme, met verkopers die graag de instroom van bezoekers willen verzilveren die souvenirs mee naar huis willen nemen – sommige gerelateerd aan Escobar.

“Deze Escobar -merchandise komt hier voor veel gezinnen – het ondersteunt ons. Het helpt ons onze huur te betalen, eten te kopen, voor onze kinderen te zorgen”, zegt mevrouw Montaya, die zichzelf en haar jonge dochter ondersteunt.

Mevrouw Montoya zegt dat ten minste 15% van haar omzet afkomstig is van Escobar -producten, maar sommige verkopers vertellen de BBC dat het voor hen maar liefst 60% is.

Als de rekening wordt goedgekeurd, zou er een gedefinieerde periode zijn voor verkopers om zich vertrouwd te maken met de nieuwe regels en hun Escobar -aandelen af ​​te leiden.

“We zouden een overgangsfase nodig hebben zodat mensen kunnen stoppen met het verkopen van deze producten en vervangen door andere”, legt congreslid Gómez uit. Hij zegt dat Colombia interessantere dingen heeft om te laten zien dan drugsheren, en dat de associatie met Escobar het land in het buitenland heeft gestigmatiseerd.

Sommige van de T -shirts, verkocht voor ongeveer £ 5, dragen een slogan met een slogan gekoppeld aan Escobar – “Silver of Lead?”. Dit symboliseert de keuze die de kartelbaas gaf aan degenen die een bedreiging vormden voor zijn criminele operaties: accepteer een omkoping of worden gedood.

Winkelassistent María Suarez is van mening dat de winst die wordt gewonnen door de verkoop van Escobar -merchandise is niet ethisch.

“We hebben dit verbod nodig. Hij heeft vreselijke dingen gedaan en deze souvenirs zijn dingen die niet zouden moeten bestaan”, zegt ze, en legt uit dat ze zich ongemakkelijk voelt dat haar baas Escobar -items op voorraad heeft.

Escobar en zijn Medellín -kartel op een gegeven moment werden verondersteld 80% van de cocaïne die de VS binnenkwam te beheersen. In 1987 werd hij door Forbes Magazine genoemd als een van de rijkste mensen ter wereld.

Hij bracht een deel van zijn fortuin door met het ontwikkelen van achtergestelde buurten, maar veel mensen beschouwen dit als een tactiek om loyaliteit te kopen uit sommige segmenten van de bevolking.

Jaren na de dood van zijn vader herinnert de heer Rojas zich hem als een rustige en verantwoordelijke man, die van zijn familie hield. Voor hem is de rekening een bepalend moment.

“Het is een mijlpaal in de weg over hoe we nadenken over wat er gebeurt in termen van de commercialisering van afbeeldingen van Pablo Escobar om het te corrigeren”, zegt de heer Rojas.

Toch heeft hij kritiek op de voorstellen. Hij gelooft dat de rekening niet genoeg richt op onderwijs.

De heer Rojas herinnert zich vele jaren geleden een dag toen hij een man ontmoette die een groen T-shirt droeg met een silhouet van Escobar en de woorden “Pablo, president”.

“Het veroorzaakte zoveel verwarring dat ik er niets over kon zeggen”, zegt hij.

“Er moet meer nadruk worden gelegd op hoe we verschillende berichten aan nieuwe generaties leveren, zodat er geen positief beeld is van wat een kartelbaas is.”

De heer Rojas is actief betrokken geweest bij inspanningen om verhalen rond Escobar en de drugshandel te hervormen. Samen met enkele andere slachtoffers lanceerde hij Narcostore.com in 2019, een online winkel die items met Escobar-thema lijkt te verkopen.

Maar geen van de producten bestaat daadwerkelijk en wanneer klanten een item selecteren, krijgen ze een video -getuigenis van een slachtoffer te zien. De heer Rojas zegt dat de site 180 miljoen bezoeken van over de hele wereld heeft getrokken.

In het congres van Colombia wordt het wetsvoorstel geconfronteerd met vier fasen die het moet doorstaan ​​voordat het wet kan worden. Gómez zegt dat hij hoopt dat het reflectie wekt, zowel binnen als buiten het Congres.

“In Duitsland verkoopt u geen T-shirts of swastika’s van Hitler. In Italië verkoopt u geen Mussolini-stickers, en u gaat niet naar Chili en krijgt u een exemplaar van Pinochet’s ID-kaart.

“Ik denk dat het belangrijkste wat de rekening kan doen, is om een ​​gesprek te genereren als een land – een gesprek dat nog niet is gebeurd.”

De burgemeester van Medellín – die ook een presidentskandidaat was bij de verkiezingen van 2022 – heeft het wetsvoorstel publiekelijk gesteund en de merchandise ‘een belediging voor de stad, het land en de slachtoffers’ genoemd.

In El Poblado, een chique gebied van Medellín populair bij toeristen, bladeren drie Amerikanen door een kraam met souvenirs. Men koopt een dop met de naam van Escobar en gezicht gedrukt op de voorkant. Hij zegt dat hij een aandenken van “geschiedenis” wil.

Maar voor aanhangers van de rekening, dit gaat niet over het verwijderen van Escobar uit de geschiedenis, het gaat over het wissen van een mythische constructie van hem, het bevorderen van nieuwe manieren om de slachtoffers te eren die hij heeft gedood – en de aanhoudende pijn van slachtoffers achtergelaten.