Tussen interventie en afpersing … Het Amerikaanse project voor “bevrijdende Irak uit Iran” is een wijdverbreide controverse

Bagdad vandaag – Teheran

De Iraanse onderzoeker en analist in de Amerikaanse zaken, Mahdi Tharuti, zei vandaag, zondag (6 april 2025), dat het project gepresenteerd door twee afgevaardigden in het Amerikaanse congres onder de titel “Bevrijding van Irak uit Iran” vertegenwoordigt een nieuwe stap in de richting van directe interventie in Iraakse zaken en een poging om de resistenties in het land te staken.

Volgens Amerikaanse rapporten werd het project gepresenteerd over het initiatief van de Republikeinse Joe Wilson en Democraat Jimmy Panetta, en wil volgens hun beschrijving een uniforme Amerikaanse strategie voorbereiden om de Iraanse invloed in Irak te confronteren.

Tharoti zei, in een interview met “Bagdad Today”, dat “wat er in de conceptresolutie werd vermeld niet wordt geïmplementeerd, vooral omdat een van de meest prominente items bepaalt dat de noodzaak om de Iraakse verzetsfacties te ontmantelen, waarvan de belangrijkste, volledig en onomkeerbaar in het is,” ondanks de rol van deze facties in het gezicht van het gezicht van het gezicht van het gezicht van het gezicht van het gezicht van het gezicht van het gezicht van het gezicht van het gezicht van het gezicht van het gezicht van het gezicht van het gezicht van het gezicht van het gezicht van het gezicht van het gezicht van het gezicht.

Hij voegde eraan toe dat “door dit project de Verenigde Staten proberen open te chanteren en haar wil op te leggen aan de regering en het Iraakse volk, dat waarschijnlijk wordt afgewezen door besluitvormers in Bagdad, en van de Iraakse culturele en sociale kringen.”

Tharoti benadrukte dat “Iraanse -Iraki -betrekkingen van diep en historisch van aard zijn, en ze kunnen niet gemakkelijk worden te schande gemaakt, en ze zijn niet gebaseerd op onmiddellijke belangen zoals de Amerikaanse administratie zich voorstelt.”

Hij wees erop dat “Irak sinds 2003 is begaan uit de Amerikaanse aanwezigheid behalve crises, en een van de meest prominente vormen van beperkingen was om te voorkomen dat de import van elektriciteit uit Iran onder het voorwendsel van sancties, ondanks de Amerikaanse verklaringen die beweren de humanitaire sectoren van sancties uit te sluiten.”

Hij vroeg: “Waarom past Amerika dit verbod niet toe op landen zoals Türkiye of de Emiraten die gas en elektriciteit uit Iran importeren? Dit legt de dubbele normen bloot in het beleid van Washington, die volledig zijn voor de logica van belangen, niet de principes.”

Hij voegde eraan toe dat “dit project zal falen, omdat eerdere interventieprojecten mislukten, vooral in het licht van de weigering van de Iraakse straat en de meeste troepen van de regio voor een Amerikaanse politieke of militaire aanwezigheid.”

Interventie verschilt van invloed

Van zijn kant vertelde de Iraanse reformistische politicus Ali Nico Nico “Bagdad vandaag” dat “het verschil essentieel is tussen interferentie en invloed. Iran heeft invloed in Irak op grond van historische relaties en de aanwezigheid van sjiitische troepen en de facties dicht bij hen, terwijl de Verenigde Staten zich rechtstreeks tussenbeide komen in de beslissingen van de Iraakse staat.”

Hij voegde eraan toe: “Irak werd gedwongen de Amerikaanse vrijstellingen te annuleren om het Iraanse gas te importeren en toegewijd om het geblokkeerde geld niet aan Teheran te betalen, hoewel het fondsen verschuldigd is”, benadrukt dat deze interventie het bewijs is van directe Amerikaanse overheersing van de Iraakse economische en politieke beslissing.

Nico verwachtte dat “Washington zijn toevlucht neemt tot het opleggen van nieuwe economische sancties aan Irak, in een poging het uit Iran te isoleren”, maar hij sloot tegelijkertijd uit dat “de Iraakse facties hun associatie met Teheran zouden afsnijden, omdat het begint met een ideologische doctrine en diepe institutionele relaties met Iran” zou afsnijden. “

Hij wees erop dat “de Iraakse regering haar relatie met Iran kan herschikken in overeenstemming met de Amerikaanse druk, maar het werd uitgesloten dat dit de ontmanteling van de populaire menigte omvat, die wordt beschouwd als een officiële veiligheidsinstelling onder de wet en de grondwet, hoewel het mogelijk is om enkele facties over politieke partijen over te dragen.”

Een geïntegreerd plan tegen Iraanse invloed

Van zijn kant zei de Amerikaanse onderzoeker Michael Knights, van het Washington Institute, die dicht bij de beslissing staat -het nemen van kringen in Israël, dat het “bevrijdende Irak van Iran” -project de ontevredenheid van sommige Republikeinen in het congres van het Biden -administratiebeleid tegenover Teheran weerspiegelt en zijn regionale financieringsbronnen ondermijnt.

Het project omvat bepalingen die oproepen tot de lancering van media -propaganda -campagnes tegen de Iraakse verzetsfacties, door Amerikaanse media -instellingen te leiden om hun imago te vervormen, in de context van een psychologische mediaoorlog die zich in het algemeen richt op de “resistentieas”.

Tegelijkertijd werd een ander project genaamd de “Far Support Law”, inclusief het aanscherpen van sancties tegen Iran, het beperken van de elektronische ruimte, en de classificatie van het Iraanse ministerie van Inlichtingen als terroristische organisatie, ook gepresenteerd binnen een binding van wetgeving onder leiding van het “Republikeinse Comité voor studies”, dat de grootste conservatieve bijeenkomst in het congres is.

Het basisproject voorziet in de toewijzing van de ministeries van de buitenlandse, internationale schatkist en internationale media om binnen 180 dagen een strategisch plan op te stellen, dat duidelijke maatregelen omvat om de populaire menigte te ontmantelen, en om de deelname van pro -Iranian gewapende facties te voorkomen – zoals Badr, Al -Nujaba en Imam Ali Brigades – in een van de overheidsinstituut “, in een voorraad terroristische organisaties”, in de woning “in de woning” in het keuring van de Appech. de wet.

Het project omvat ook de opschorting van de beveiligingshulp die aan Irak wordt verstrekt, zodat deze facties ervoor worden gezorgd dat de overheidsinstanties zijn uitgesloten, naast het opleggen van sancties tegen Iraakse functionarissen en bedrijven waarvan wordt aangenomen dat ze de Iraanse invloed binnen het land faciliteren.

Aan de economische kant probeert het project de afhankelijkheid van Iraans gas te verminderen door beperkingen op te leggen aan het importeren van vloeibaar aardgas, met als doel Iraanse invloed te hebben in de Iraakse energiesector, een van de belangrijkste sleutels om te beïnvloeden in de relatie tussen de twee landen.